W judaizmie od wieków, niezmiennie zasady ubierania regulują ustalenia rabinów na podstawie Tory. Strój i zachowanie ortodoksyjnych kobiet nie powinny być wyzywające, lecz zgodne z zasadami cnijut - koszerności i skromności.
Koszerność stroju - len i wełna nie powinny być łączone ani w jednej tkaninie, ani podczas kompletowania stroju, z takiej właśnie mieszanki wykonany był strój sakralny kapłanów w świątyni w Jerozolimie. Skromność - kobieta zwykle powinna zasłaniać kolana, łokcie i obojczyk. Ubrania nie mogą być obcisłe, ani wykonane z przejrzystych tkanin o jaskrawych barwach. Włosy powinny być krótkie lub związane. Makijaż nie może być agresywny, wyzywający. Mężatki zakrywają włosy chustą,beretem, turbanem, szalem lub je golą zakładając peruki. Na plażę wkładają strój przypominający suknię a do joggingu spódnico-spodnie. Latem, do długich spódnic mogą nosić podkolanówki, jednak widoczna część nogi zawsze powinna być zasłonięta rajstopą. Tradycyjny ubiór żydowski dostosowywał się do panujących w danym kraju mód oraz klimatu. Odmienny był aszkenazyjski z terenów Europy Środkowej i Wschodniej, od sefardyjskiego z Afryki oraz Azji. Uwarunkowania klimatyczne sprawiły, że obecnie równie łatwo odróżnić te dwa style.
Dziś strój kobiet na ulicy, nie zawsze jest odzwierciedleniem ścisłych zasad cnijut ale w synagodze i pod Ścianą Płaczu każda kobieta ma zakrytą głowę, ramiona i kolana.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz